"...Αλλά δια να ν' αποκτήσωμεν καλή διοίκησιν πρέπει να αποκαταστήσωμεν είς την εμπρέπουσαν θέσιν τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι από δεκαετίας υπέφεραν όσα ουδεμία άλλη κοινωνική τάξις.
Πολλοί καταφέρονται συλλήβδην εναντίον ολοκλήρου της δημοσιοϋπαλληλική τάξεως πράγματι πιστεύοντες ότι οι υπάλληλοι είνε οι κυρίως αίτιοι της κακοδιοίκησεως.
Η τοιαύτη γνώμη είνε τελείως πεπλανημένη. Επί μακράν σειρά ετών παρακολουθήσαντες εκ του σύνεγγυς τα υπαλληλικά ζητήματα αισθανόμεθα την υποχρέωσιν να διακηρύξωμεν ότι η υπαλληλία είνε το θύμα μιας συνεχούς κακής διαχειρίσεως των ζητημάτων της. Προς τί να απαριθμήσωμεν απειράριθμους είς βάρος αυτής από των διαπραττομένας αδικίας; Καί δεν αρκεί αρά γε η υπόμνησις των αλλεπάλληλων εκκαθαρίσεων και άρσεων της μονιμότητος και ισοβιότητος;...Καί σήμερον ακόμη ευρίσκονται οι υπάλληλοι υπό το κράτος της ανησυχίας διά την αύριόν των.
Πως είνε δυνατόν υπό τοιούτους όρους να μείνωσιν ανεπηρέαστοι είς τς ενεργείας των, να είνε ψυχικώς ήρεμοι και να αφοσιωθώθιν είς την εκπλήρωσιν τού έργου των και την επιτέλεσιν του καθήκοντός τους; Η μήπως αι αποδοχαί, μεγάλου αριθμού αυτών, ανεπαρκείς και διά τάς στοιχειώδεις βιοτικάς ανάγκας υποβοηθούσι την ηρεμία των;
Το κράτος πρέπει να χωρήση επί νέου θετικού προγράμματος διά να επιτύχη την εξυπηρέτησίν του δι' υπαλληλίας αξίας πολιτιμένης χώρας.
Τό εγχείρημα δεν είνε δύσκολον, διότι το υλικόν που περιλαμβάνει είς τους κόλπους της η δημόσια υπαλληλία μας είνε ευφυές, εύστροφον, πειθαρχικόν και ηθικόν, αρκεί να χειραγωγηθή καλώς διά ν΄αποδώση θαυμασίους καρπούς..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου